โดยทั่วไป 1 ใน ปุราณะโดยเฉพาะพระวิษณุปุราณะและภะคะวะตะปุราณะ กัลปาถูกกำหนดให้เป็นระยะเวลา ประมาณ 4.32 พันล้านปี
ตาม ตำราวิสุทธิมรรคมีคำอธิบายหลายประเภทและระยะเวลาของกัลป์ ตามคำอธิบายแรก กัลป์มี 4 ประเภท:
Aju-Kalpa - ระยะเวลาที่แตกต่างกันซึ่งก็คือ
อายุขัยของมนุษย์โดยเฉลี่ยในช่วงอายุหนึ่ง (ภาษาฮินดี: juga ) อาจนานถึงหนึ่งอาสนะ (10,140 ปี ) หรือเพียงสิบปีก็ได้ จำนวนนี้เป็นสัดส่วนโดยตรงกับระดับคุณธรรมของคนในวัยนั้นๆ มูลค่าปัจจุบันอยู่ที่ประมาณ 100 ปี และมีแนวโน้มลดลง
อันตะฮ์กัลปะ - นี่คือระยะเวลาที่อาชุกัลปาต้องใช้เวลานานในการเติบโตจากสิบปีเป็น ช่วง อาสนะยะและย้อนกลับไปสิบปี
การสิ้นสุดของอันตะห์กัลปา (การสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ของเผ่าพันธุ์มนุษย์ส่วนใหญ่) สามารถเกิดขึ้นได้สามวิธี:
- ศาสทรันถะ-กัลปา - โดยสงคราม
- ทุรภิกสันถะกัลปะ - ด้วยความอดอยาก
- Rogantha-Kalpa - โดยโรคระบาด
- อัสซันกยา-กัลปา – 20 ช่วงอันตะห์-กัลปา ช่วงเวลาดังกล่าวตรงกับ หนึ่งในสี่ ของมหากัลป์ มหากัลป์ - หน่วยเวลาที่ใหญ่ที่สุดในพุทธศาสนา
มหากัลป์ ( คัมภีร์ของศาสนาคริสต์ ) จบลงได้สามทาง คือ ไฟ น้ำ หรือลม มหากัลป์ ประกอบด้วย อสงกะยะกัลปาสี่อัน
ไตรมาสแรก - เวลาที่ต้องใช้ในการสร้างโลก
ไตรมาสที่สอง - เวลาที่จำเป็นสำหรับการดำรงอยู่ของโลกอย่างมั่นคงเมื่อสิ่งมีชีวิตสามารถเติบโตได้
ไตรมาสที่สาม - เวลาที่ต้องใช้ในการทำลายล้างโลก
ไตรมาสที่สี่ - ช่วงเวลาว่าง
ตามคำอธิบายอื่น มีความยาวกัลป์อยู่สี่ประเภท
- กัลป์โดยเฉลี่ยมีอายุประมาณ 16,798,000 ปี (16,798,000 ปี )
- กัลป์ ขนาดเล็กประกอบด้วยกัลป์เฉลี่ย 1,000 กัลป์
- กัลป์ ขนาดกลางมีอายุประมาณ 320 พันล้านปี ซึ่งก็คือประมาณ ตรงกับกัลป์เล็ก 20 กัลป์
- กัลป์ หลัก 1 กัลป์ตรงกับกัลป์กลาง 4 กัลป์ ซึ่งมีอายุประมาณ 1.28 พันล้านปี
พระพุทธเจ้าไม่ได้ตรัส ถึง ความยาวที่แน่นอนของมหากัลป์ เป็นปี อย่างไรก็ตาม เขาได้ให้การเปรียบเทียบที่น่าตกใจเพื่อให้เข้าใจได้ง่ายขึ้น:
1. ลองจินตนาการถึงลูกบาศก์เปล่าที่มีด้านยาว 25 กม. ซึ่งคุณทิ้งเมล็ด
มัสตาร์ดเล็กๆ ลงไปทุกๆ 100 ปี ตามที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ ลูกบาศก์จะเต็มเร็วขึ้นก่อนที่กัลป์จะสิ้นสุดลง
2. ลองนึกภาพภูเขาหินขนาดยักษ์ที่มีความยาว 25 กม. ในทั้งสามทิศทาง ซึ่ง
คุณถูด้วยไหมชิ้นเล็ก ๆ ทุกๆ 100 ปี ตามพระพุทธองค์ภูเขาอันยิ่งใหญ่จะหายไปก่อนสิ้นกัลป์
สมัยหนึ่ง พวกพระภิกษุต้องการทราบว่าในอดีตมีกัลปาจำนวนเท่าใด พระพุทธเจ้าทรงตรัสอุปมาดังต่อไปนี้:
1. หากนับเม็ดทรายที่ก้นแม่น้ำคงคาจากต้นน้ำถึงทะเล จำนวนผลลัพธ์จะยังคงน้อยกว่าจำนวนกัลป์ที่ผ่านไปแล้ว
ในศาสนาฮินดู (ดูเพิ่มเติมที่: ลำดับ
เหตุการณ์ในศาสนาฮินดู ) กัลป์มีอายุประมาณ 4.32 พันล้านปี หรือ " หนึ่ง วัน
ของ พระพรหม " หรือหนึ่งพันมหายุคกา อายุ ของ โลก(4.54 พันล้านปีตามนักวิทยาศาสตร์สมัยใหม่)
กัลป์แบ่งออกเป็น 14 ช่วงอายุ มันวันตรา แต่ละช่วงอายุ 71 ปี (306,720,000 ปี) ก่อนและหลังยุคมนวัตรแต่ละยุค จะมีการข้าม (สันธยา) ซึ่งกินเวลาหนึ่งสัต
ยายุคะ (1,728,000 ปี) พระพรหมหนึ่งวันและหนึ่งคืนยาวนานถึง 2 กัลป์ “เดือนแห่งพระพรหม” ประกอบด้วยสามสิบวัน (รวมคืน) หรือ 259.2 พันล้านปี ตาม
มหาภารตะนั้น เดือนพรหม 12 เดือน (=360 วัน) คิดเป็นหนึ่งปี โดย 100 เดือน
ถือเป็นอายุของจักรวาล ขณะนี้เราอยู่ในปีที่ห้าสิบแห่งรัชกาลพระพรหมซึ่งก็คือเศเวตะวระหะกัลปซึ่งเป็นบั้นปลายโลกจะถูกทำลาย
ในปี ค.ศ. 1929 Warren Morrison และ J.W. Horton ได้ประดิษฐ์นาฬิกาควอตซ์ (Quartz)
ขึ้นเฉพาะที่เป็น นาฬิกาข้อมือ นาฬิกาประเภทนี้เที่ยงตรงมาก โดยอาศัยหลักการสั่นสะเทือน
(Vibrations) ของผลึก (Quartz Crystal) ที่มีค่าคงที่ (ก่อนที่จะมีการค้นพบนาฬิกาควอทซ์นั้น ได้มี
การกำหนดให้ 1 วินาที คือ1/86,400 ของช่วงเวลาเฉลี่ยใน 1 วัน (One mean solar day) ซึ่งเป็นระยะเวลาเฉลี่ย ที่โลกหมุนรอบตัวเอง ใน 1 วัน)
จากการที่ควอทซ์มีการสั่นสะเทือนมีค่าคงที่ ทำให้มีการนำเอาควอทซ์ มาใช้อ้างอิง ในการรักษาค่าเวลา นาฬิกาควอทซ์ อาศัยพลังงานจาก
แบตเตอรี่ ทำให้ตัวมันเองสั่นสะเทือน โดยที่แผงวงจรควบคุม จะนำมาใช้อ้างอิง เพื่อปล่อยกระแสไฟฟ้า ไปยังขดลวด (Coil)เพื่อทำให้เกิดสนามแม่เหล็กขึ้นใน
ขดลวด เหนี่ยวนำให้ชุดกลไก ในนาฬิกาเกิดการหมุน โดยที่แผงควบคุม จะปล่อยกระแสไฟฟ้า เป็นช่วงเวลาคงที่ เป็นการอาศัยหลักการสั่น สะเทือน
เปลี่ยนมาเป็น การเคลื่อนที่ทางกลอย่างสมบูรณ์ ถึงอย่างไรก็ตาม นาฬิกา
ควอทซ์ก็ยังมีข้อจำกัด เนื่องจากอุณหภูมิ จะมีผลต่อค่าคงที่ ของการสั่นสะเทือนได้ แม้ว่าจะไม่มากก็ตาม
รูปแสดงของนาฬิการะบบ Quartz
หมวดหมู่: เรื่องของนาฬิกา 18 กุมภาพันธ์ 2018 at 00:03
มหายุคพาลีโอโซอิก (อังกฤษ: Paleozoic Era; จากภาษากรีก palaio (παλαιο), "เก่าแก่" และ zoe (ζωη), "ชีวิต", หมายถึง "ชีวิตโบราณ")) เป็น
มหายุคแรกสุดจาก 3 มหายุคในบรมยุคฟาเนอโรโซอิก ซึ่งเป็นยุคทางธรณีกาลของโลก ช่วงเวลาของมหายุคพาลีโอโซอิกอยู่ในช่วง 542-251 ล้านปี
มาแล้ว และแบ่งย่อยออกเป็นหกยุคเรียงตามลำดับเก่า-ใหม่ ได้แก่ ยุคแคมเบรียน ยุคออร์โดวิเชียน ยุคไซลูเรียน ยุคดีโวเนียน ยุคคาร์บอนิ
Fossils, 1975, The Natural History Museum, London.
"International Commission on Stratigraphy (ICS)".
Home Page. สืบค้นเมื่อ September 19 2005. {{cite web}}:
ตรวจสอบค่าวันที่ใน:
|accessdate= (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |dateformat= ถูกละเว้น (help)
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ มหายุคพาลีโอโซอิก
ก่อนหน้า
บรมยุคโพรเทอโรโซอิก
บรมยุคฟาเนอโรโซอิก
541
Ma - ปัจจุบัน
มหายุคพาลีโอโซอิก
541 Ma - 252
Ma มหายุคมีโซโซอิก
252 Ma - 66
Ma มหายุคซีโนโซอิก
66
Ma - ปัจจุบัน
แคมเบรียน ออร์โดวิเชียน ไซลูเรียน ดีโวเนียน คาร์บอนิเฟอรัส เพอร์เมียน ไทรแอสซิก จูแรสซิก
ครีเทเชียส พาลีโอจีน นีโอจีน ควอเทอร์นารี
ไตรโลไบต์
แพร่พันธุ์มากที่สุดในช่วงตอนต้นของมหายุคพาลีโอโซอิกแต่ก็สูญพันธุ์ในช่วงยุคเพอร์เมียน
มหายุคพาลีโอโซอิกครอบคลุมช่วงเวลาตั้งแต่ช่วงที่มีการปรากฏตัวเป็นจำนวนมากของซากดึกดำบรรพ์เปลือกอ่อนนุ่ม จนถึงช่วงเวลาที่ทวีปรวมตัว
เป็นทวีปขนาดใหญ่ ซึ่งสัมพันธ์กับช่วงที่มีการพัฒนาขึ้นของสัตว์เลื้อยคลานและ
พืชสมัยใหม่ ช่วงเริ่มต้นของมหายุคเริ่มตั้งแต่มีการกำเนิดขึ้นเป็นจำนวนมากของ
สิ่งมีชีวิตจำพวกไตรโลไบต์และ Archeocyathid ส่วนช่วงปลายมหายุค
เกิดในช่วง 300 ล้านปีถัดจากช่วงเริ่มมหายุค เป็นช่วงที่มีการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่
ซึ่งรู้จักกันในชื่อการสูญพันธุ์เพอร์เมียน การเรียนการสอนสมัยใหม่กำหนดให้ช่วงปลายมหายุคคือช่วงที่มีการปรากฏตัวครั้งแรกของรอยซากดึกดำบรรพ์
(trace fossil) ที่มีลักษณะเฉพาะ เรียกว่า Trichophycus pedum เริ่มขึ้นไม่นานหลังจากการแยกของ
มหาทวีปที่ชื่อว่า แพนโนเทีย (Pannotia) และสิ้นสุดยุคน้ำแข็งของโลก
ตลอดช่วงต้นมหายุคพาลีโอโซอิก แผ่นดินของโลกแยกออกเป็นทวีปเล็ก ๆ
หลายทวีป จนกระทั่งสิ้นสุดมหายุค ทวีปต่าง ๆ เคลื่อนมารวมกันจนเป็นมหาทวีปที่มีชื่อว่าแพนเจีย ซึ่งประกอบด้วยพื้นดินส่วนใหญ่ของโลก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น