อนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้า ชื่อว่า โลกวิทู เพราะพระองค์ทรงรู้แจ้งโลก
โดยประการทุกอย่าง. จริงอยู่ พระผู้มีพระภาคเจ้านั้นทรงรู้ คือทรง
รู้ทั่วถึง ทรงแทงตลอดโลก โดยประการทั้งปวง โดยสภาพบ้าง โดยสมุทัยบ้าง โดยนิโรธบ้าง โดยอุบายเป็นเหตุถึงนิโรธบ้าง.
เหมือนอย่างที่พระองค์ตรัสไว้ว่า
ดูก่อนอาวุโส ในที่สุดแห่งโลกใดแล ไม่เกิด ไม่แก่ ไม่ตาย ไม่เคลื่อน ไม่อุบัติ เราไม่กล่าวที่สุดแห่งโลกนั้นว่า อันบุคคลพึงรู้ พึงเห็น พึงถึง ด้วยการ
ไป (ด้วยกาย), ดูก่อนอาวุโส และเราไม่กล่าวว่า การยังไม่ถึงที่สุดแห่งโลกเลยจะทำที่สุดแห่งทุกข์ได้, ดูก่อนอาวุโส อีกอย่างหนึ่ง เราย่อมบัญญัติโลก ความ
เกิดแห่งโลก ความดับแห่งโลก และข้อปฏิบัติให้ถึงความดับโลก ที่กเลวระประมาณวาหนึ่งนี้แล ซึ่งมีสัญญา มีใจ,
ที่สุดแห่งโลก บุคคลไม่พึงถึงได้ด้วย
การไป (ด้วยกาย) ในกาลไหนๆ และจะไม่มี
การพ้นจากทุกข์ได้ เพราะยังไม่ถึงที่สุดแห่ง
โลกเพราะเหตุนั้นแล ท่านผู้รู้แจ้งโลก มีปัญญา
ดีถึงที่สุดแห่งโลก อยู่จบพรหมจรรย์แล้ว เป็น
ผู้สงบ รู้ที่สุดแห่งโลกแล้ว ย่อมไม่ปรารถนา
โลกนี้และโลกอื่น.๑-
๑- องฺ. จตุกฺก. เล่ม ๒๑/ข้อ ๔๕/หน้า ๖๒.
