พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๒๕ ขุททกนิกาย อปทาน ภาค ๒ พุทธวงศ์-จริยาปิฎก อปทาน ภัททาลิวรรคที่ ๔๒ มธุมังสทายกเถราปทานที่ ๔

ว่าด้วยผลแห่งการถวายเนื้อสุกรผสมน้ำผึ้ง

  

   [๔] เราเป็นคนฆ่าหมูอยู่ในนครพันธุมดี เราเลือกเอาเนื้อดีๆ มาเทลง

   แช่น้ำผึ้ง เราได้ไปสู่ที่ประชุมสงฆ์ ถือเอาบาตรมาใบหนึ่ง เอาเนื้อ

   ใส่บาตรนั้นให้เต็มแล้ว ได้ถวายแก่พระภิกษุสงฆ์ ครั้งนั้น เราได้

    ถวายแก่พระสังฆเถระ ด้วยคิดว่าเพราะเอาเนื้อใส่บาตรให้เต็มนี้

    เราจักได้สุขอันไพบูลย์ เสวยสมบัติ ๒ อย่าง อันกุศลมูลตักเตือน

    เราแล้ว เมื่อถึงภพสุดท้ายจักเผากิเลสได้ เรายังจิตให้เลื่อมใสใน

    ทานนั้นแล้ว ได้ไปยังดาวดึงสพิภพ ณ ที่นั้น เรากิน ดื่ม ได้สุข

    อย่างไพบูลย์ ที่มณฑป หรือโคนไม้ เรานึกถึงบุรพกรรมเสมอ

    ห่าฝน คือ ข้าวและน้ำ ย่อมตกลงมาเพื่อเราในครั้งนั้น ชาตินี้เป็น

    ครั้งสุดท้ายของเรา ภพหลังกำลังเป็นไป ถึงในภพนี้ ข้าวและน้ำก็

    ตกลงมาเพื่อเราตลอดกาลทุกเมื่อ เพราะมธุทานนั่นแหละ เราท่อง

    เที่ยวไปในภพ กำหนดรู้อาสวะทั้งปวงแล้ว เป็นผู้ไม่มีอาสวะอยู่ใน

    กัปที่ ๙๑ แต่กัปนี้ เราได้ให้ทานใด ด้วยทานนั้น เราไม่รู้จัก

    ทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งมธุทาน เราเผากิเลสแล้ว ... พระพุทธศาสนา

               เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.

             ทราบว่า ท่านพระมธุมังสทายกเถระได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้แล.

จบ มธุมังสทายกเถราปทาน

 อรรถกถา ขุททกนิกาย อปทาน ภาค ๒ เถราปทาน ๔๒. ภัททาลิวรรค ๔. มธุมังสทายกเถราปทาน

         ๔๑๔. อรรถกถามธุมังสทายกเถราปทาน         

         พึงทราบเรื่องราวของอปทานที่ ๔ ดังต่อไปนี้:- 

         อปทานของท่านพระมธุมังสทายกเถระมีคำเริ่มต้นว่า นคเร พนฺธุมติยา ดังนี้. 

         บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า สูกริโก ได้แก่ ขายเนื้อสุกรเลี้ยงชีวิต. 

         บทว่า อุกฺโกฏกํ รนฺธยิตฺวา ความว่า เราต้มเนื้อไตและเนื้อปอดแล้ว แช่ใส่ลงในเนื้อที่ผสมน้ำผึ้ง. 

         อธิบายว่า เอาเนื้อนั้นบรรจุจนเต็มบาตรแล้ว ถวายแด่ภิกษุสงฆ์.

         ด้วยบุญกรรมนั้น ในพุทธุปบาทกาลนี้ บวชแล้วจึงได้บรรลุพระอรหัตแล.

จบอรรถกถามธุมังสทายกเถราปทาน